Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

Καρκίνος τι πραγματικά δουλεύει

Ο σκοπός του άρθρου είναι  να προσπαθήσουμε να ξεχωρίσουμε τη μυθοπλασία που διαδόθηκε τόσο από την ορθόδοξη όσο και από τις εναλλακτικές προσεγγίσεις στην αντιμετώπιση του καρκίνου.  Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι όλα για όλους είτε από την μια πλευρά είτε από την άλλη. Ελπίζουμε να μπορέσουμε με αποδείξεις για το μπορεί να  λειτουργήσει και τι όχι.
Πάμε να δούμε πως ξεκίνησε η ιδέα αντιμετώπισης της παθήσεως από την συμβατική Ιατρική. Επαναλαμβάνω ότι δεν υποστηρίζω ούτε προτρέπω να επακολουθήσετε την μια πλευρά ή την άλλη. Δεν υπάρχει πόλεμος μεταξύ των δύο πλευρών παρόλο που πολλοί έχουν αυτή τη θεώρηση. Υπάρχουν περιπτώσεις που η επιλογή είναι μονόδρομος. Το μόνο σίγουρο είναι η χρήση στο έπακρον κάθε μέσου που υπόσχεται κάτι θετικό με ντοκουμέντα πάντα!  Υπάρχουν σκευάσματα και μεθοδολογίες που θα βοηθήσουν και σκοπός μου είναι να βοηθήσω τον άνθρωπο τι θα δουλέψει για αυτόν.   
Πριν προχωρήσουμε πρώτη θέση κατά την άποψη μου είναι η κατανόηση της οντότητας καρκίνος ώστε να έχουμε ιδίαν άποψη. Γνωρίζοντας τον «εχθρό» και τις αδυναμίες του μπορούμε να ελιχθούμε ανάλογα κάθε φορά
Καρκίνος περιγραφή
Είναι ο μη φυσιολογικός και χωρίς έλεγχο πολλαπλασιασμός κυττάρων στο ανθρώπινο σώμα. Αντιπροσωπεύει κάτι το εξωγενές που δεν έχει σχέση με τον οργανισμό αλλά και το ζωικό είδος. Οι καρκινικοί  όγκοι χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένα γνωρίσματα όσον αφορά τις λειτουργίες και την παρουσία τους. Η μάζα που αναπτύσσεται χαρακτηρίζεται ως νεόπλασμα εξελίσσεται σταδιακά σαν παράσιτο και συχνά καταστρέφει τους γύρω ιστούς. Οι λειτουργίες τους είναι εντελώς ασύμβατες με αυτές των υγειών κυττάρων του ιστού.
Ο όρος νεόπλασμα συχνά σχετίζεται με την ανάπτυξη όγκου σε αντίθεση με την ορολογία της ανάπτυξης ενός όγκου που δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει να κάνει με νεόπλασμα
Ένα νεόπλασμα είναι σκληρό της περισσότερες φορές και δεν υποχωρεί στην πίεση ενώ μία κύστη μπορεί να είναι γεμάτη υγρό είναι κάπως ποιο μαλακή και υποχωρεί στην πίεση. Το οίδημα μπορεί να γενικεύεται σε μεγαλύτερη περιοχή ενώ ένας όγκος περιορίζεται.
 Η φλεγμονή με τα δικά της χαρακτηριστικά ζέστη υπεραιμία πόνος είναι ενδείξεις που δεν υπάρχουν στον όγκο.
Υπερπλασία μπορεί να επέλθει μετά από ατύχημα σε πολλές περιπτώσεις αλλά σαν αποτέλεσμα της διαδικασίας. Τα νεοπλάσματα είναι αυτόνομα ανεξάρτητα και δεν υπακούουν στους νόμους της φυσιολογικής ανάπτυξης.
Τα νεοπλάσματα χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες τα καλοήθη και τα κακοήθη. 
Τα καλοήθη συνήθως δεν αναπτύσσονται γρήγορα δεν προκαλούν κακό στο άτομο, δεν αποσυντονίζουν ιστούς, δεν υπάρχει διάδοση, μετάσταση σε άλλα μέρη, το μόνο πρόβλημα είναι αν πιέζουν γειτονικά όργανα. Τα κύτταρα ενός καλοήθη όγκου είναι σχεδόν τα ίδια ή τουλάχιστον αναγνωρίσιμα με αυτά των υγειών ιστών.
Οι κακοήθεις όγκοι έχουν γρήγορη ανάπτυξη και δεν περιορίζονται. Απορροφούν θρεπτικά συστατικά παράγοντας τοξίνες που προκαλούν τοξίνωση αναιμία καχεξία και θάνατο. Αποδιοργανώνουν τους ιστούς και σχηματίζουν έλκη. Εξαπλώνονται με μεταστάσεις σε άλλα μέρη όπως στους βλεννογόνους στους λεμφαδένες στο νευρικό ιστό. Επανεμφανίζονται μετά από αφαίρεση και συχνά προκαλούν αιμορραγίες. Τα κύτταρα τους συνήθως δεν αναγνωρίζονται δεν αντιπροσωπεύουν τον αρχικό ιστό. Ο όρος καρκίνος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την επέκταση και την καταστροφικότατα στους γύρω ιστούς που κάνει την αποβολή του υπερβολικά δύσκολη.
Αίτια:
Η Ιατρική κοινότητα χρόνια τώρα φιλοσοφεί σχετικά με την αιτιολογία του καρκίνου. Κάθε χρόνο ανακοινώνουν στα πρωτοσέλιδα μια νέα θεωρεία για το αίτιο της νόσου και την ανάλογη κατά την γνώμη τους θεραπεία. Τεράστια ποσά ξοδεύονται κάθε χρόνο σε έρευνες οι οποίες αποφέρουν καινούρια φάρμακα όμως κάθε χρόνο δεν φαίνεται να μειώνεται ο αριθμός των ανθρώπων που πεθαίνουν από την διαταραχή.
Η δογματική άποψη ότι δεν γνωρίζουμε το αίτιο της διαταραχής αντικρούεται με τα στοιχεία.
Ο καρκίνος δεν μπορεί πλέον να θεωρείτε σαν μία μυστηριώδης ασθένεια παρά μόνο από τους Ιατρούς της συμβατικής Ιατρικής που έχουν συγκεντρώσει τόνους από ακαδημαϊκή γνώση που τους εμποδίζει να παραδεχτούν το προφανές, στην ουσία δεν μπορούν να δεχτούν ότι είναι τόσο απλό.
Το 1775 παρατηρήθηκε μεγάλη έξαρση στους καρκίνους του δέρματος στους καπνοδοχοκαθαριστές κυρίως λόγο του ερεθισμού που προκαλούσε η κάπνα.
Από την  άλλη δεν μπορεί να θεωρηθεί μεταδοτική ασθένεια λόγο της άμεσης επαφής τις περισσότερες φορές του θύματος με κοντινά πρόσωπα. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις που τάισαν σκυλιά με καρκινικούς όγκους χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.
Ο Dr.H.T Deelman  τόνισε μετά από χρόνια πειραματικών ερευνών ότι οι καρκινικοί όγκοι ενεργοποιούνται μετά από χειρουργικές τομές όπως επίσης ότι οι καρκινικές τοξίνες έχουν δηλητηριάσει όλο το αίμα τους ιστούς  όλο το σύστημα και τον οργανισμό. Πολλοί χειρουργοί παραδέχτηκαν την γρήγορη επανεμφάνιση του όγκου μετά την επέμβαση λόγο του ερεθισμού της περιοχής. Η ουσία είναι ότι πρέπει να θεωρήσουμε τον καρκίνο σαν μια γενική κατάσταση που δημιουργεί ένα ξέσπασμα τοπικά στο αδύνατο σημείο.
Ο Herr Hans Dannert και άλλοι ερευνητές απέδειξαν ότι κάποιες περιοχές στον φλοιό της γης εκπέμπουν ένα είδος ακτινοβολίας που προκαλεί καρκινογενέσεις. Άλλοι ερευνητές ακολούθησαν το παράδειγμα του και υποστήριξαν την θεωρεία απομονώνοντας συγκεκριμένες ζώνες και περιοχές. Αργότερα κάποιοι άλλοι γερμανοί ερευνητές από το Kaiser Wilhelm Istitute επίσης συμφώνησαν με την έρευνα. Παρόλο αυτά η έρευνα ποτέ δεν συστηματοποιήθηκε με αποτέλεσμα να χαθεί τόσο χρήσιμη πληροφορία.
Οι επιζήσαντες της πυρηνικής καταστροφής της Hiroshima και του Nagasaki παρουσίασαν σε ένα ποσοστό 50% αύξηση στην  λευχαιμία και εντελώς τυχαία το ίδιο πρόβλημα παρουσιάζεται σε άτομα που λόγο της δουλειάς τους έχουν έκθεση στην ακτινοβολία. Η ιονίζουσα ακτινοβολία των αχτίνων Χ προκαλεί μια μεγάλη ποικιλία από καρκίνους όπως του δέρματος του συνδετικού ιστού και άλλων. Μεγάλο ποσοστό από καρκίνο των οστών βρέθηκε σε άτομα που φορούσαν ρολόγια που ήταν βαμμένα από φωσφορούχο ραδιενεργό χρώμα λόγο της μικρής απόστασης.
Διάφορες μορφές πληγών όπως καψίματα και ουλές από επεμβάσεις τείνουν να εμφανίσουν νεοπλάσματα. Καρκίνος επίσης μπορεί να εμφανιστεί λόγο κάποιου χρόνιου ερεθισμού όπως καρκίνος στα χείλη, στον τράχηλο της μήτρας σε γυναίκες με πολλά παιδιά και σε οποιοδήποτε άλλο ερεθισμένο σημείο. Φυσικά καρκίνος μπορεί να προκληθεί και από διάφορους χημικούς παράγοντες που αρχικά μπορεί να φαίνονται αβλαβείς αλλά σε μακροχρόνια χρήση αποδεικνύονται καρκινογόνοι.
Δεν πρέπει να εξαιρέσουμε τις χημικές χρωστικές που έχουν ευρεία χρήση σε τροφές σαπούνια και καλλυντικά. Γενικά πολύ εύκολα στην εποχή μας καρκινογόνοι παράγοντες εισέρχονται μέσα στο σώμα μας από τροφές, φάρμακα νερό βαρέα μέταλλα όπως το κοβάλτιο και τον αέρα.
Ένας παράγοντας που ίσως γνωρίζουμε αλλά αγνοούμε είναι η σακχαρίνη που όπως είναι γνωστό χρησιμοποιείτε σαν γλυκαντική ουσία στους διαβητικούς και σε δίαιτες.
Υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την κληρονομικότητα και η θεώρηση ότι τα καρκινικά κύτταρα είναι γενετικά μεταλλαγμένα και τα κληρονομούμε από τους προγόνους μας. Η προδιάθεση μπορεί θα επηρεαστεί από διάφορους εξωγενείς κυρίως παράγοντες.
Γύρω στο 25% των όγκων που αναπτύσσονται στο ανθρώπινο σώμα παρουσιάζονται στα όργανα που οι λειτουργίες τους εξαρτούνται από ορμόνες: μαστός, θυρεοειδής, ωοθήκες, μήτρα προστάτης. Οι ορμόνες είναι γνωστό ότι επηρεάζουν την ανάπτυξη των όγκων όμως δεν είναι αποδεδειγμένο ότι τις προκαλούν. Αυτά τα όργανα που οι λειτουργίες τους εξαρτώνται από τις ορμόνες έχοντας μακρά έκθεση στον συγκεκριμένο παράγοντα μπορεί να ενεργοποιήσουν τα κύτταρα στόχος και να δημιουργήσουν καρκινογενέσεις.
Επίσης λόγο της ηλικίας η συσσώρευση διαφόρων παραγόντων και η γήρανση των κυττάρων μπορεί να δημιουργήσει το υπόβαθρο για την ανάπτυξη όγκων.
Προδιάθεση για ανάπτυξη ορισμένων μορφών καρκίνων φαίνεται να έχει πρωταρχικό ρόλο το φίλο
Ο καρκίνος στα έντερα φαίνεται να προτιμά τις γυναίκες ενώ στους άνδρες εμφανίζεται ποιο συχνά στο στομάχι.
Καρκίνος στο μαστό φυσικά στις γυναίκες ενώ στους άνδρες προτιμά τα πνευμόνια.
Καρκίνος στο μαστό είναι σπάνιο φαινόμενο  στην Ιαπωνία  και ποιο συχνό στην Ευρώπη και την Αμερική
Στην Ιαπωνία είναι ποιο συχνός ο καρκίνος του ήπατος ενώ είναι σπανιότερος στην Αμερική
Ο Dr Gamer Jordan σύνταξε την παρακάτω επιστολή στο BritishMedical Jurnal τονίζοντας τα παρακάτω:
Ο καρκίνος είναι αρρώστια του πολιτισμού. Κρίνοντας μετά από είκοσι χρόνια εμπειρίας στο Λονδίνο στην Νότια Αφρική και στην υπόλοιπη Αγγλία είμαι πεπεισμένος ότι η συγκεκριμένη νόσος είναι αποτέλεσμα του μοντέρνου τρόπου ζωής και της κακής διατροφής. Ο μοντέρνος τρόπος και οι συνθήκες ζωής του σημερινού ανθρώπου έχουν μεταλλάξει και προσαρμόσει τις λειτουργίες του πεπτικού συστήματος μπλοκάροντας πολλές φυσιολογικές λειτουργίες και αποτοξίνωσης του οργανισμού.
Σε όλες τις περιπτώσεις που ο πολιτισμός είναι απών δεν υπάρχει ένδειξη δυσκοιλιότητας όπως δεν υπάρχει ένδειξη και καρκίνου.  Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι μόνο σε περιοχές της Αφρικής που ζουν Ευρωπαίοι υπάρχει ένδειξη για καρκίνους.
Ο W.H.Keens στο βιβλίο του Cancer and Its Prevention γράφει:
Πολλές φορές παρουσίαζα διάφορες εκδηλώσεις όταν μαγείρευα ή μετάφερα το φαγητό σε αλουμινένια σκεύη.  Οι πρώτες εκδηλώσεις ήταν αίσθηση έντονης  ξηρότητας στο στόμα και στην μύτη καταθλιπτική τάση και νευρικότητα. Η γλώσσα ήταν πολύ ευαίσθητη όταν ακουμπούσε τα δόντια. Στο σημείο που είχε αφαιρεθεί ένας όγκος υπήρχε μια αίσθηση δυσφορίας και σφιξίματος. Δεν υπήρχε αίσθηση και επιθυμία για αφόδευση για μέρες μαζί με τις άλλες εκδηλώσεις.
Ο Dr Borrow  δημοσίευσε στο  Journal of American MedicalAssociation  μια μελέτη σε πειραματόζωα που οι όγκοι που δημιουργήθηκαν τεχνικά από πίσσα παρέμεναν αδρανείς όταν τα ποντίκια τρέφονταν με δίαιτα πλούσια σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία αλλά φούντωναν αμέσως όταν απουσίαζαν από την  διατροφή τους
Το ίδιο συνέβη και στους ανθρώπους. Ο όγκος παρέμενε μικρός και αδρανής στην διάρκεια που ο πάσχων τρεφόταν σωστά ενώ φούντωνε στις κακές συνήθειες και περιοριζόταν ξανά με την αλλαγή προς την σωστή διατροφή και την ισορροπία στο Ph. Πολύ σημαντικό είναι η διατροφή με τροφές πλούσιες σε κάλιο.
Ο κύριος λόγος της ύπαρξης του καρκίνου είναι η σταδιακή δηλητηρίαση του οργανισμού από ουσίες που του εισάγομε μέσω της διατροφής.
Αυτή η θεωρεία αγνοήθηκε ακόμα και όταν παρουσιάστηκε μια έρευνα που ουσιαστικά οι εκκρίσεις των ασθενών μύριζαν στην διάρκεια της αποτοξίνωσης όπως τα συμβατικά φάρμακα που είχαν λάβει. Εδώ μπορεί να μπει το ερώτημα γιατί όλοι αυτοί που τρώνε άσχημα δεν αναπτύσσουν κακοήθειες και τέτοιες εκδηλώσεις περιορίζεται σε ένα μέρος του πληθυσμού. Η απάντηση βρίσκεται στην δυνατότητα αποβολής και λειτουργίας των απεκκριτικών οδών. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις περίπτωση καρκίνου που δεν υπάρχει ιστορικό με επίμονη δυσκοιλιότητα.
Ο Dr Forbes Ross αναφέρει στο βιβλίο του  Cancer: Its Genesis and Treatment
Το κάλιο είναι το ιχνοστοιχείο των ιστών του σώματος και το νάτριο το ιχνοστοιχείο των υγρών του σώματος.
Μας εκπλήσσει το γεγονός ότι δέντρα και φυτά που φύονται σε εδάφη με χαμηλή περιεκτικότητα με κάλιο έχουν την τάση να αναπτύσσουν μορφώματα στα κλαδιά τους και στους καρπούς τους όπως παρατηρείτε ανάλογα σε κακοήθειες στο ανθρώπινο σώμα. Το συμπέρασμα αυτό ήρθε μετά από δέκα χρόνια συστηματική παρατήρηση η οποία αποδεικνύει μία και μοναδική αλήθεια: Τα φυτά και τα ζώα χρειάζονται αρκετό κάλιο για να επιβιώσουν. Κάθε διαταραχή ή παρεμβολή σε αυτό το μηχανισμό έχει αρνητικά αποτελέσματα. Πολλοί ερευνητές παρουσίασαν θετικά αποτελέσματα στην θεραπεία του καρκίνου με την εφαρμογή αλάτων του καλίου σε απορροφήσιμη μορφή.
Τα δέντρα που φύονται άγρια ποτέ δεν αναπτύσσουν μορφώματα στα κλαδιά ή στους καρπούς τους γιατί η φύση έχει φροντίσει να μετατρέπει τα φύλλα τους στην απαραίτητη ποσότητα  καλίου που απαιτείτε για την ανάπτυξη τους. Η αρρώστια εμφανίζεται μόνο όταν ο άνθρωπος βάλει το χέρι του και προσπαθήσει να ταχτοποιήσει ή να βελτιώσει τον ποιο τέλειο μηχανισμό. Ο πολιτισμός αλλοίωσε την φυσιολογική διατροφή των ανθρώπων ζώων αλλά και των φυτών
Το κάλιο ανανεώνει το δέρμα τα μαλλιά τα νύχια έχει θεραπεύσει ρευματισμούς υπέρταση, ουρική αρθρίτιδα ψωρίαση σε περιπτώσεις που άλλες μέθοδοι απέτυχαν.
Η προληπτική αλλά και θεραπευτική αξία του καλίου φαίνεται να βασίζεται στην ιδιότητα του να εξουδετερώνει την ραδιενέργεια και τις βλαβερές ακτινοβολίες προλαμβάνοντας την φθορά και την εκφύλιση του κυττάρου. Από την άλλη είναι ο παράγοντας που προσελκύει μεγάλες ποσότητες οξυγόνου στο σώμα. Σαν ποσοστό βρίσκεται στο 70% σαν ιχνοστοιχείο που αποδεικνύει ότι κάποιες κακές επιλογές στο τρόπο ζωής μπορεί να οδηγήσουν σε απώλεια του ιχνοστοιχείου με όλα τα επακόλουθα.
Για αυτό υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση καλίου στους καρκινικούς ιστούς επειδή η φύση από μόνη της προσπαθεί να εξουδετερώσει και να θεραπεύσει τον άρρωστο οργανισμό. Αυτό επιβεβαιώθηκε με πειραματόζωα που όσο η δίαιτα τους ήταν πλούσια σε κάλιο ανταποκρινόταν στην διαταραχή αλλά πέθαιναν αμέσως σε μείωση του ιχνοστοιχείου.
Αντιμετώπιση
Η χημειοθεραπεία προτάθηκε για πρώτη φορά ως θεραπεία  αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η έρευνα για τα αέρια της μουστάρδας έδειξε ότι έχει την ικανότητα να σκοτώνει ζωντανά κύτταρα ιδιαίτερα εκείνα που πολλαπλασιάζονται γρήγορα. Τέτοια είναι αυτά του εντερικού συστήματος του μυελού των οστών και του λεμφικού συστήματος. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα αέρια της μουστάρδας για να δηλητηριάσουν καρκίνο, η οντότητα που έχει σαν χαρακτηριστικό την ταχύτατη διαίρεση των κυττάρων. Τα περισσότερα από τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε σήμερα είναι ξάδελφοι του αερίου μουστάρδας τα οποία είναι φοβερά τοξικά (The Immortal Cell, Dr Gerald B Dermer, Avery Publishing Group, Garden City Park, 1994).

Η Ιατρική έχοντας τη θεώρηση ότι η οντότητα καρκίνος είναι κάτι εξωγενές και φοβερά επιθετικό  ακούγεται απόλυτα λογικό να χρησιμοποιηθούν εργαλεία πολέμου, πυρηνικά όπλα ώστε να αποδεκατίσει τα καρκινικά κύτταρα   (The Lancet, 1994, 343: 495).

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η ιατρική ανακάλυψε ότι ορισμένοι σπάνιοι καρκίνοι  ανταποκρίνονταν στη χημειοθεραπεία με αποτέλεσμα  ένα άτομο να ζούσε περισσότερο. Τα σχήματα περιλαμβάνουν συνδυασμούς φαρμάκων για την νόσο Hodgkin, ορισμένα λεμφώματα NoHodgkin κάποιους όγκους των γεννητικών όπως στους όρχεις, ορισμένους καρκίνους σε παιδιά, σε οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία και χοριοκαρκίνωμα, όπου τα εμβρυϊκά κύτταρα μετασχηματίζονται σε καρκίνο και απειλούν τη ζωή της μητέρας . Δυστυχώς 25 χρόνια μετά και πολλά δισεκατομμύρια χαμένα παρουσιάζουν συγκρατημένες επιτυχίες της χημειοθεραπείας ή σχεδόν ίδιες με εκείνες που είχαν το 1971  Ralph Moss (Asking Chemotherapy, Equinox Press, Νέα Υόρκη, 1995).
Το συμπέρασμα είναι ότι για τους περισσότερους και τους συνηθέστερους καρκίνους σήμερα που σκοτώνουν το 90% των καρκινοπαθών κάθε χρόνο, η χημειοθεραπεία δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι αποδίδει καθόλου και στην πραγματικότητα μπορεί να βλάψει εάν ο ασθενής δεν λαμβάνει κάποια αποτοξίνωση και ενίσχυση του ανοσοποιητικού παράλληλα .
Αμυντική τακτική ακολουθεί η Ιατρική μετά από χειρουργική επέμβαση με  χορήγηση χημειοθεραπείας και ραδιοθεραπείας ως μέτρου "για κάθε ενδεχόμενο" για να σκοτώσει κάθε καρκινικό κύτταρο φαίνεται να βελτιώνει τις προοπτικές επιβίωσης ορισμένων ομάδων ασθενών με καρκίνο του μαστού, του παχέως εντέρου ή του πνεύμονα. Τα ποσοστά επανεμφάνισης  υποτίθεται ότι μειώνονται κατά ένα τρίτο και βελτιώνεται η επιβίωση (New Eng J Med, 1992, 326, 8: 563).
Δυστυχώς αυτά τα στοιχεία είναι μόνο εμπειρικά (δηλαδή βασίζονται μόνο στη παρατήρηση, όχι σε επιστημονικές μελέτες). Είναι πολύ πιθανό ότι μόνο η χειρουργική επέμβαση θα βοηθούσε στην επιβίωση αυτών των ασθενών.
Σε μία από τις λίγες ανασκοπήσεις  των μελετών που συγκρίνουν τη χημειοθεραπεία με  άλλη μορφή θεραπείας, η χημειοθεραπεία δεν αποδείχθηκε καλύτερη από την ταμοξιφαίνη που χορηγείτε στις γυναίκες άνω των 50 ετών με καρκίνο του μαστού (The Lancet, 1996, 347: 1066-71). Η κιτρική ταμοξιφαίνη μπορεί να προκαλέσει τα παρακάτω  θρομβοπενία, εξάψεις, ναυτία, εμέτους, αιμορραγία από τον κόλπο, διαταραχές εμμηνορρυσίας, εξανθήματα, κνησμό αιδοίου, ζάλη, κεφαλαλγία. Σε μερικούς ασθενείς μετά την έναρξη της θεραπείας και για μικρό χρονικό διάστημα προκαλείται επιδείνωση των συμπτωμάτων του καρκίνου του μαστού και υπερασβεστιαιμία. Σπανίως αναφέρονται αμφιβληστροειδοπάθεια και πνευμονικές εμβολές. Αυξημένη συχνότητα εμφάνισης σαρκωμάτων της μήτρας και αλλοιώσεων του ενδομητρίου. Ασθενείς που λαμβάνουν ή έχουν λάβει ταμοξιφαίνη και παρουσιάζουν συμπτώματα από τα γεννητικά όργανα, ειδικά κολπική αιμορραγία, πρέπει να ελέγχονται.
Αυτοί οι καρκίνοι για τους οποίους υπάρχουν ελάχιστα αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν τη χρήση χημειοθεραπείας περιλαμβάνουν: μαστού, μη μικροκυτταρικό πνεύμονα, εντέρου, καρκίνο του δέρματος, συκώτι και παγκρεατική και ουροδόχο κύστη.
To be continued

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου